Założenia systemu.
Przy opracowaniu usługi Teleopieki musimy mieć na względzie dwa podstawowe parametry:
- Do kogo ta usługa jest kierowana?
- W jakich sytuacjach jest istotne jej wykorzystanie?
Odbiorcą usługi Teleopieki są głównie osoby o średnim stopniu niesamodzielności. W ich też przypadku ma to największy sens z punktu widzenia opiekuńczego i finansowego. Ten stopień niesamodzielności można określić jako niesamodzielność pozwalający na w miarę samodzielne życie w obrębie środowiska domowego natomiast większość osób w tym stopniu niesamodzielności wychodzi sama z domu bardzo rzadko lub nigdy. Dla wielu osób z tej grupy lokalizacja GPS jest usługą o wtórnym znaczenie mogącą mieć zastosowanie o określonych przypadkach. Dlatego w pierwszej fazie przygotowania założeń do systemu Teleopieki bardzo ważne jest określenie realnych możliwości i potrzeb podopiecznego. Nie bez znaczenie jest też fakt, że w sytuacji alarmowej nasz podopieczny będzie działał pod wpływem stresu co może jeszcze bardziej utrudnić poprawne korzystanie z technologii. W tej sytuacji prosty, duży, wyczuwalny nawet bez patrzenia przycisk alarmowy będzie dużo bezpieczniejszy niż jakiekolwiek rozwiązanie dotykowe. Dlatego też nawet w smartfonach i telefonach dla podopiecznych o mniejszym stopniu niesamodzielności stosuje się wyodrębniony klasyczny przycisk alarmowy.
Jako wzorcową sytuację Teleopieki należy wyobrazić sobie osobę o ograniczonej samodzielności, która w nocy wstając z łóżka upadła i stara się uzyskać pomoc. Bardzo ważne jest nauczenie tej osoby zwyczaju noszenia zawsze bransolety alarmowej. Wszelkie bransolety wymagające ładowania generują olbrzymie ryzyko dla podopiecznych. Im częściej dany system wymaga działań ze strony podopiecznego i im częściej i dłużej powinien być ładowany tym większe ryzyko niezadziałania w sytuacji alarmowej. Z tego powodu od ponad 30 lat są stosowane i modernizowane systemy nieładowalne z trwałością baterii nawet do 5 lat.
Główne błędy i ryzyka w wyborze systemów
- System wymagający ładowania co kilka-kilkanaście dni. Jest wysoce prawdopodobne, że pomoc będzie potrzebny w momencie ładownia bransolety lub, że po ładowaniu nie będzie założona lub pozostaje nienaładowana. Systemy Teleopieki powinny być przystosowane bezobsługowego działania przez co najmniej 2-3 lata oraz powinny mieć systemu alarmu technicznego informujące o niskim stanie baterii oraz o wszelkich innych anomaliach funkcjonowania.
- Brak komunikacji głosowej lub nieefektywna komunikacja głosowa. Jednym z głównych problemów Teleopieki są alarmy głuche. Rozmowa z podopiecznym jest fundamentalna dla ustalenie konieczności, zakresu i rodzaju niezbędnej pomocy.
- Skomplikowana obsługa – osoby potrzebująca pomocy działa w stresie i w większości przypadków nie jest przyzwyczajona do korzystania z nowoczesnych technologii . Należy przyjąć zasadę, że „prostota obsługi to bezpieczeństwo”. Dyskwalifikuje to wszelkie rozwiązania oparte na smartwatch-ach lub tabletach bez adekwatnej adaptacji do specyficznych możliwości podopiecznego w sytuacji alarmowej.
- Zbyt duże, zbyt ciężkie i powodujące odleżyny (plastyk, silikon) opaski alarmowe. Są bardzo szybko zdejmowane przez pacjentów.
- Dostarczanie zbędnych danych, pomiarów i alarmów – pomiary nic nie wnoszące z punktu widzenie Teleopieki i powiązane z tym alarmy utrudniają lub uniemożliwiają poprawną reakcję w sytuacji alarmowej. Np. pomiar temperatury, tętna bez realnego monitorowanie kardiologicznego lub krokomierz.
- Integracja systemów Teleopieki i monitorowania Telemedycznego w jednym systemie – zazwyczaj nie spełnia kryteriów systemów Teleopieki i nie zapewnia użytecznej informacji medycznej. O ile system teleopieki to przede wszystkim efektywny system alarmowy, o tyle systemy telemedyczne powinny być dopasowane do chorób danego pacjenta i gwarantować dobrą jakość monitorowania zgodnie z jego indywidualnymi potrzebami.
- Brak analizy procesu udzielania pomocy – na przykład dostępu do mieszkania osoby mieszkającej samotnie lub brak opracowanych procedur i schematów udzielania pomocy.
- Brak klasyfikacji alarmów i procedur postępowania może utrudnić lub uniemożliwić właściwą reakcję w danej sytuacji alarmowej.
- Brak nadzoru medycznego nad alarmami medycznymi może prowadzić do nieadekwatnych działać w danej sytuacji.
Opisane poniżej standardy pochodzą z doświadczenie i dobrych praktyk krajów Europy Zachodniej jak Niemcy, Wielka Brytania, Hiszpania czy kraje skandynawskie gdzie Teleopieką objętych jest razem kilkanaście milinów osób. Ich wdrażanie służy wyeliminowaniu sytuacji potencjalnie niebezpiecznych i generujących ryzyko dla podopiecznych polegające na niezadziałaniu lub niemożliwości uruchomienia systemu w momencie kiedy jest najbardziej potrzebny. Nasza firma stawia sobie za cel ich upowszechnienie również w Polsce.
Standardy techniczne i organizacyjne Teleopieki MDT
Standardy techniczne i organizacyjne dla podopiecznych Grupy II MDT